Co to jest atmosfera miasta (przestrzeni architektonicznej)? Co się na nią składa? W jaki sposób całokształt stosunków społeczno-polityczno- gospodarczych odwzorowany na tkankę materialną decyduje o jej pięknie? Czy piękna jest tylko architektura „dobra”, „funkcjonalna”, „logiczna”, tworzona przez dobrych lub wybitnych architektów? Czy może być nią architektura zawierająca błędy, naiwna czy wręcz zła? Czy możliwe jest piękno, którego elementem byłyby slumsy i śmietniki? Próby odpowiedzi na tego rodzaju pytania uzyskują pewną spójność poprzez pojęcie intensywności.